Asker için midesi ve sindirim işi, diğer insanlar için olduğundan daha önemli. Sözlüğündeki kelimelerin dörtte üçü elinden alınmıştır. Gerek aşırı sevinç, gerekse derin öfke ifadesi de onda en güçlü biçimini alır. Günün birinde evlerimize dönersek ailelerimiz ve öğretmenlerimiz şaşıp kalacaklar, ama böylesi burada dünya ölçeğinde bir dil şimdi.
Böyle şeyler dünyada var oldukça, yazılan, yapılan her şey ne kadar boş! Hepsi yalan, hepsi sıfır demek... Bin yıllık bir kültür bu kanların dökülmesini önleyemezse bu yüzden yüz binlerce işkence odasının kurulmasına engel olamazsa neye yarar?
Ve kimse bizi anlamayacak.Çünkü bizden önce büyüyen kuşak, bu yılları bizimle geçirdiği halde buraya gelmeden önce bir yaşam tarzına sahipti. Şimdi tekrar o hayata dönüp savaşı unutabilecek. Bizden sonra büyüyen kuşak da bize yabancı, bizden farklı olacak, bizi bir kenara itiverecek. Bizler kendilerimiz için bile fazlalık, bir yük olacağız. Kocadıkça birkaçımız yeni hayata alışacak, kimileri yalnızca boyun eğecek.
Bağışla beni arkadaş! Kim demiş sen benim düşmanımsın diye? Şu tüfekleri, şu asker giysilerini çıkarıp atsak, sen de Kat gibi, Albert gibi benim kardeşim olurdun. Sizin de bizler gibi biçare yaratıklar olduğunuzdan bize neden hiç söz etmezler sanki? Sizin analarınız da bizimkiler gibi acılı. Hepimiz ölümden aynı biçimde korkuyoruz, aynı ölümle ölüyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder