Eğer bir insan gerçekten bir hakikatı yakalayabilecek olursa bunu kendi günlük hayatına ve başkalarıyla olan davranışlarına tatbik etmesi gerekir. İşte o zaman yaşayan bir hakikat olur.
Eğer her şeye susacak olursak hiçbir zaman bizi kimse insan yerine koymayacaktır.
(Satyagraha'nın manası) Bir insan inandığı hakikati ilan etmelidir ve hiç kimseye karşı şiddet göstermeden bunun uğrunda ölmeye hazır olmalıdır.
Ben kendi bedenimin hakimi olmak istiyorum. Vücudun zevk verici şeyleri istemesi terakkiye engel olmaktadır. Ben ancak dünyevi ihtiyaçlardan kurtuldukça ruh bana hakim olabilir.
Mabedin içerisinde bile huzur bulamadı. Beklediği tefekkür nerde kalmıştı? Rengarenk elbiseler giymiş rahipler sadece para toplamakla ve her gelen ziyaretçiden alacakları hediyelerle alakadardılar. Gandhi en mukaddes mabed olan İlim kuyusunda hüzünle durdu. O durmadan aradığı Allah'ı burada Benares'te bulamayacaktı.
Talebeler en verimli yıllarını bir ecnebi dilini hakkıyla öğrenmek uğruna geçirecek olursa bu düzeltilemez.
Gandhi ibadet ayinlerini bir arada yapmaları için çocukları ikna etti. Müslüman çocuklar Hinduların ışık bayramına bayıldılar. Hindu çocukları ise Müslümanların en büyük orucunun bir kısmına iştirak ettiler.
Gandhi "insan bu zorbalık ve rezaleti doğru şekilde ele alabilecek hale ancak dua ve oruçla gelebilir."diyordu. Benliğin temeline kadar sarsılmış olan kendisi saatlerce bir köşeye çekilip yalnızca düşünceye dalıyordu.
Bütün bu muazzam kitlenin yiğitçe yapacağı fedakarlık ruhuna karşı, hatta en zalim ve zorba fatihlerin bile dayanacak kudreti olamaz.
Arkasından kalan hiçbir malı yoktu, yalnız eskimiş bir çift sandal ve gözlüğünden başka. Ama hiçkimse onun kadar mezbul hediyeler dağıtmamıştı. O büyük bir milletin hürriyetini satın almış ve insanlara kardeşlik ve sulh yollarını göstermişti. Neşeli ve içi sevgi dolu bir savaşçı sıfatıyla Gandhi, yeryüzündeki maceralı hayatını sanki gökten sadece bu maksatla kendisine emanet edilmiş gibi yaşadı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder