Yaşam en çok suya benziyor. Hangi yatakta akarsa onun şeklini alıyor. Biçimi, kararlı bir tarzı, bilinen bir örgüsü, kokusu ve siz katmadıkça da bir rengi yok. Ama insan suyun hayat verdiği gibi sel olup her şeyi yıkabileceğini de unutmamalı.
Aşk iki yalnızlığın buluşmasından doğar, sonra yaşama duyduğumuz özleme dönüşür.
Alsında aşk her zaman yeni bir yaşam biçimidir, biten yada yeniden başlayacak hayatların düğümlendiği noktadır.
O İslamcı hareketin özünde din şapkası giymiş bir taşra açgözlülüğü olduğuna inanıyordu, sonunda paranın çekim gücü bu açgözlülüğü besleyip doyuracak ve hareketin kıblesini değiştirecekti. Mide her zaman aklı yenmemiş midir? Bu kez de öyle olacak, bırakın kapitalizm onları uysallaştırıp terbiye etsin.
Unutmayın, yarın dediğimiz aslında geleceğin bugünü değil mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder