Yaşım yetmiş beş diyor. Elimiz uzatıp saygıyla elini sıkıyorum. Ve gözlerim gözlerinden ayırmadan: "Amca ne olur, gerçeği söyle. Yetmiş beş yıldır ne anladın bu hayattan?"diye soruyorum. Ocakçı amca gözlerimin içine, içimdeki acımak duygusu gibi bakıyor ve buruk bir gülümsemeyle: "Şuan elini sıkıyorum, hepsi bu delikanlı,"diyor.
Hem insanın hayalleri azalınca daha çabuk yıpranır, her şeye üzülür, alınır.
Çünkü özgürlüğün öğretti sana dayanıksız aşk örtülerinin altında en uzun ömürlü intikamların uyuduğunu...
Sevmek sevdiğiniz insanın bütün yaralı geçmişini, bütün acısını, bütün hastalıklarını üstlenmektir. Ve öyle anlar gelir ki, sevdiğiniz insanın bu eksik, acı çeken, bu hasta yanı sizi ona daha çok çeker.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder