Saygı, diğer kişinin olduğu gibi büyüyüp gelişmesine duyulan ilgidir. Böylece sevgi ve saygı sömürünün yokluğunun kanıtıdır. Sevgi özgürlüğün çocuğudur.
Bir insanı tanımadan onu saymak olanaksızdır. İlgi ve saygı eğer bilgi tarafından yönlendirilmezlerse kör kalırlar.
Sevgi ancak iki insan birbirlerine varlıklarının özünden bağlanır, her biri kendisini varlığın özünden tanırsa gerçekleşir.
Mutlu evlilik üzerine tüm yazılanlar birbirleriyle iyi geçinen bir çifti tanımlar. Evlenme kılavuzu kocanın karısını anlamasını ve ona yardımcı olmasını öğütler. Karısının yeni giysisini ve pişirdiği yemekleri övmelidir. Diğer yanda kadın ece yorgun argın gelen kocasını anlamalı, onun işindeki sorunlardan söz edişini ilgiyle dinlemeli, doğum gününü unuttuğu zaman öfkelenmeyip bağışlayıcı olmalıdır. Bu tüm yaşamları boyunca birbirine yabancı kalan candan bağlılığa ulaşamayan iki insanın karşılıklı nezaketle davranma ve birbirlerini rahat ettirme çabalarının iyi işleyen ilişkilerinin toplamından başka bir şey değildir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder