Kimse kimseyi sevmiyordu. Tabi kendisi hariç. Bütün aileler
alışkanlığın ağları içinde yaşıyorlardı, sıkıcı bir iklimdi bu. Herkes sevmeden
öpüyordu birbirini. Anladık ki bu pis dünyanın insanları hodbinlik zırhı içinde
dolaşıyor, herkes kendi kendisiyle
sarhoş, iltifatlara susamış, kimsenin söylenenleri dinlediği yok, herkes en
yakın dostlarının felaketlerine kayıtsız, arzularıyla başbaşalığını bozacak her
müdahaleden korkuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder